"Çükünü yerim senin" diye sevilen çocuğun gideceği yere dair.

"Yerim senin o çükünü, yeriiimmmmm..." diye sevilen çocuk gördün mü?

"Yok artık...!"

Sensiz, "yok artık" Görmediysen de duymuşsundur. Duymadıysan da duy artık canım. Sen de yani...! Ona "yok artık" Buna "yok artık" Git, gez arkadaş şu Anadolu'yu.

Billur ırmaklarııııı var / Buzdan kaynaklarıııı var / Gezsen Anadoluyu

Bu bir tür kurban ve cellat karşılaşmasıdır. O çocuğun farklı formata dönüştürülme girişiminin ilk adımları böyle atılır. Çocuğu sevecek olan o malum kişi, bu hadiseyi genellikle çocuğu yıkarken ya da bezini değiştirirken yapar. Önce, sevgi selinin girdabında dönerek kendinden geçer, sonra kurbanın karşısında başını iki yana sallamak suretiyle, bir sevgi infilakı gerçekleştirir. "Haarrrt diye koparırım şimdi onuuu..." "Bıdı bıdı bıdııııı....yiiim mi haa, yiiimm miii...?" "Göster bakiiim, neredeymiş hani ...?"

Ne hoş topraklarııııı var / Gezsen Anadoluyu "Ben yemim de kim yesin haaaa... kim yesiiiiin söyleee, kim yesiiiiinn ... ?"

"Teyzesi kurban olsun o pipiyeeee.... badem o badeeeem..." Garibim çocuk, bir acayip ritüelin malzemesi olmuştur. Çocuk biraz büyümeye yeltenir, bu pipi sevdalısı güruh yine çıkar ortaya. Ceeeee...! Amanin, yamyam soyu geldi yine. Aç bakiiiiim, sünnet vakti geldi, kalan parça pilava katılıp yenilecek.

"Abi valla, iki sene oldu, son parçayı da yiyip bitirdiler".

Aç, aaaaççç... ben bulurum kesecek bir şey... Kurban, garibim tür tir titrer. Bilmiyorum, gerçekten o parça ile pilav yapan olmuş mudur? Ama bu laf, bu coğrafyada asırlardır dolaşır durur. ... Çocuk biraz daha büyür, sokağa çıkıp arkadaşlarıyla kovboyculuk oynar. (Şimdi işin bu kısmı bilgisayar ekranında oluyor) Oyunda karşıdaki düşmana ateş edince, silahından çıkan kurşuna "çükümüyiieee" diye ses efekti yapar. Rakip, o mermiyi yiyerek ölecektir. Hangi çocuk böyle ölmek ister ki? Zihinde oluşan mizansene bak...! Çocuk biraz daha büyür, eline silah verirler. Bir borudur. İçinde bir delik vardır, oraya mermiyi koyar ve tetiğe basınca, ateşşş ... mermi gider. Ateşleme tam bir cinsel erginleşme sembolü olmuştur.

Sırf o oğlan çocuğu mutlu olsun diye, o tüfeğin üst üste iki deliklisini yaparlar, adına "süperpoze/superpose" derler. Nasıl ama? Yok böyle bir delilik. O boru ve karşıdan bakınca görünen poz, erkek gözündeki kadın olarak gerçeklik kılıfına bürünür. Sen sonra bu varlıktan hayata farklı bakış bekle. Çok beklersin...!

Oralara mermi koyacak, sonra nişan alacak, tetiği çekecek, ateşşşş.... Ateşlenen nedir? Mermi ne? Ateşe maruz kalan kim? Erkeğin dünyası şekilleniyor, daha dur. Çocuk askere gider, "erkek olmaya bir adım daha" derler, eline yine bir silah verirler. Zafer ve başarı ateşle gelecektir. "Kahramanım ateşle boruyu" "Silah senin namusun"

Çocuk biraz daha büyür, evlenir. O gün sabaha kadar diğer erkekler kollarını kaldırıp, o yedire yedire bitiremedikleri silahları ateşlerler. Bu çok tipik bir erginleşme ritüelidir. Kalkan her kol bir phallustur (penis) ve ateşleme de, birleşmenin nihai hali. Ateş edenler, gerdek gecesi esas ateşi edecek damadı taklit ederler. Aslında, o gece yapılan folklorik dansların ham halleri de kur ve birleşmenin taklidi/canlandırmasıdır, ama bu günümüzde törpülene törpülene şıkıdam şıkıdam göbek havasına dönmüştür. Bir grup şevk ile dansı sürdürürken, erkekler kollar havada ateş üstüne ateş ederler. Dan dannnn da dan dannnnn ... Silahtan çıkan gerçek ses, çükümüyiieeee dir. O sırada halay son hız dönüyordur. Tokmak bir phallustur, vurur da vurur davula, zurna dersen başka phallus, öter horoz gibi... Kollar havada, silahlar avaz avaz... Ortalık bir orgy batağı olur. Dan dan da dan dannnn... Bu Freud alçağı pek de boş adam değildir. Hiç haz etmediğimiz notlar alır, sinirimizi bozacak, "hayır hayır biz bu değiliz" diye, saç baş yolduracak makaleler yazar. Sevmeyiz biz, bize bizi anlatanları. Şimdiii ... Bu yazıyı okuyup, kızanlar, direnenler, "bizde böyle yabancılarda daha beter" diyenler olacaktır. Şaşıranlara tavsiyem internette konuyu biraz araştırsınlar. Kadın forumlarında birbirine danışan çaresiz kadınların durumunu görsünler. Bununla ilgili bilimsel makaleleri okusunlar. Biraz düşünsünler, sonuçlarla biçimlenmiş hayatı kazıyıp, altındaki sebeplere baksınlar. Üzgünüm ama, hiç bir şey sizin sandığınız gibi değil.