Selim - 1
Dedim “kimsin?” Dedi, adım Selim Dedim, “sen kimsin Selim?” Dedi, Selim Alkan, iki çocuk babası, 45 yaşında, 1.80 boyunda, hukukçu, karımın adı Fulya. Dedim, Fulya’nın kocası, iki çocuk babası, 1.80’lik hukukçu Selim, sen kimsin? Dedi, Türküm, Müslümanım, Fenerliyim, romantiğim, macera filmlerini severim, Gümüşhane’dir memleketim, hamdolsun taş gibi erkeğim, iki ev, bir araba. Dedim, taş gibi erkek, Gümüşhaneli Müslüman Türk, hukukçu, iki çocuk babası, Fulya’nın kocası, romantik Selim sen kimsin? Dedi, ebeninki! Dedim, ebemde gözü olan, Fulya’nın kocası, hem hukukçu hem taş gibi erkek, romantik Selim, şu önümüzdeki masanın dili olsa, seninkinden farklı cevaplar verir miydi? Dedi, ebeni… Dedim, şu ağacın dili olsa, şu penceredeki saksının, şu sigaradaki tütünün? Dedi, sen manyak mısın? Dedim, sinir bozucu değil mi? Kendine dair tüm bildiklerin işte bu kadar. Sıfatlar, ünvanlar, etiketler, kavramlar, duygular… Tepeden tırnağa taklitler manzumesi, öğretilmiş olanı taklit eden makina, giydirilmiş manken, sen bu musun? Dedi, ambulans çağırıyorum, götürsünler seni. Dedim, bir bak kendine, onca yük altında iki büklüm olmuşluğuna, mamül ürüne dönmüşlüğüne, tekrarlarına, üretim bandında işlenmişliğine, kendini “bir halt” sanmışlığına, korkudan sarıldığın dallara. Dedi, döverim seni. Dedim, ebemde gözü olan, eli sopalı taş gibi romantik erkek, Gümüşhaneli Müslüman Türk hukukçu, iki çocuk babası, Fulya’nın kocası Selim, vaktidir çağır ambulansı. Dedi, şuracıkta gebertirim, beynini dağıtır kuşlara yem yaparım, ananı... Dedim, ebemden vaz mı geçtin Selim? Dedi, pisliksin, imansız, vicdansız... Senin gibileri kazımak lazım dünyadan. Dedim, oradan görünen manzara kötü, değil mi Selim? Dedi, şerefsiz vatan haini, ermeni dölü, ırz düşmanı... Dedim, ambulans gelene kadar iç şu hapı, iyi gelir. Dedi, kimsin sen? Dedim, söylemem, söylersem beni de taklit edersinSelim. Dedi, söyle döverim Dedim, ben hiç kimseyim Selim.
