Hataylı İsa
İsa 13 yaşında, Hataylı. Altı yıldır İstanbul’da. Boynunda içi buğday dolu bir torba, güvercinler için yem satıyor Taksim Meydanı’nda. Sanma ki yem satıyor.
Bir Afrikalı kadın geldi, bir bardak buğday aldı İsa’dan. Elinde telefon, buğdayı sağa sola serpip, güvercin fotoğrafları çekmeye çalışırken İsa yaklaştı, “give me your phone” diyerek, kadının elinden telefonu aldı. “sit down” dedi, kadını çömeltti. Kendi de karşısında çömeldi. Sağ elinde telefon, sol elini boynundaki torbaya daldırıp, bir avuç buğday serpti kadının önüne, güvercinler üşüşüverdiler. Kadın, birden güvercinler içinde kaldı. Sonra, İsa sol elini havada salladı ve güvercinler hep birlikte havalandılar. İşte, İsa o anda çekti fotoğrafı. Kadın güvercin bulutunda gezinirken İsa, “wait, one more” dedi ve sahne bir daha tekrarlandı.
Her şey, ama her şey o kadar sistematik bir biçimde ilerliyordu ki, olan bitene şaşırmak mümkün olmadı. İsa, kadın, güvercinler, meydan ve seyredenler bu muhteşem kurgunun nesneleriydi. Oysa insan kendini bu oyunda özne sanıyordu. Sonra, bir Arap çift yaklaştı İsa’ya, ağızlarını açmadan aynı pozu istediklerini söylediler, herkes yapması gerekeni yaptı. Hayat, son hızıyla devam ediyordu. İsa’nın torbasının bitmek bilmeyen bir buğday deposu olduğunu, nice sonra öğrendim.
